Episode 2

Słysząc dźwięk budzika miałam ochotę wyrzucić przedmiot przez okno. Zwlekłam się z łóżka i chwyciwszy telefon wyłączyłam denerwującą melodyjkę po czym podczołgałam się do szafy wyjmując z niej białe krótkie spodenki z koronką po bokach, luźny szary top z krótkim rękawem oraz bieliznę i z przygotowanymi rzeczami podreptałam do łazienki, gdzie zrobiłam poranną toaletę. Umyta i ubrana wyszłam z zaparowanego pomieszczenia i usiadłam na krześle naprzeciw toaletki zaczynając się malować. Kolejnie wróciłam do łazienki wysuszyć i wyprostować włosy. Po skończonych czynnościach podeszłam do lustrzanych drzwi szafy i upięłam z włosów luźny kok. Tak lepiej. Uśmiechnęłam się do siebie i wyszłam z pokoju kierując swe kroki w stronę kuchni. Cioci  i Tymona już nie było. –Ita, Ben!- zawołałam a po chwili do kuchni wbiły dwa wesołe owczarki szwajcarskie. Myszkowałam po kuchni sprawdzając gdzie jest jedzenie pupili. Z jednej z szafek wyjęłam chrupki dla psiaków i nasypałam im sporą garść do dwóch misek a do pozostałych dwóch nalałam wodę. Po zadowoleniu zwierzaków sama przygotowałam sobie śniadanie. Po zjedzeniu i pozmywaniu usłyszałam jak ktoś kroczy w stronę kuchni.

–dzień dobry księżniczko- powiedział zaspanym głosem Blase.

–dzień dobry śpiący królewiczu- uśmiechnęłam się ciepło już dawno zapominając denerwującą sytuację ze wczoraj.

–o której wychodzisz?- spytał mnie kierując swe kroki do lodówki po czym sięgnął po mleko i płatki migdałowe.

-o 13 mam być w parku- powiedziałam wyciągając bratu głęboki talerz i podając mu go.

–dzięki- szepnął –a wiesz, że do parku jest jakieś pół godziny drogi?- spytał.

–no wiem, a co?- popatrzyłam na niego zdziwiona.

 –bo jest już 12.40- wytrzeszczyłam oczy.

–że co?!- krzyknęłam wybiegając z kuchni kierując swe kroki do swojego pokoju biorąc z niego czarną skórzaną torebkę, do której schowałam portfel, klucze, telefon, chusteczki i okulary przeciwsłoneczne po czym wypadając z pomieszczenia zeszłam na dół do przedpokoju ubierając białe conversy wyszłam z domu z szybkim –pa!- skierowanym do brata, który śmiał się ze mnie w niebogłosy. Szybkim krokiem ruszyłam w stronę parku. Wyjęłam telefon z torebki by sprawdzić która jest godzina -12.44- uśmiechnęłam się smutno przyspieszając kroku. Dostałam takiego kopa, że w zaledwie 19 minut byłam już u celu i udałam się pod wyznaczone miejsce.

–już myślałem, że nie przyjdziesz- zaśmiał się Kentin podchodząc do mnie.

–przepraszam, miałam małe problemy - uśmiechnęłam się pokazując aparat ortodontyczny –idziemy?- zapytałam zaciekawiona gdzie chce mnie zaprowadzić.

–pewnie!- uśmiechnął się równie słodko jak wczoraj i chwycił mnie za rękę ruszając w stronę wyjścia z parku.

–dokąd zmierzamy?- uniosłam jedną brew.

–niespodzianka- puścił mi oczko a ja nie wiem dlaczego zawstydziłam się jak nigdy. W między czasie dużo rozmawialiśmy i śmialiśmy się. Po parunastu minutach dotarliśmy do małej słodko wyglądającej kawiarenki –to tutaj- powiedział otwierając przede mną szklane drzwi.

–jak tu pięknie- powiedziałam nie mogąc opanować zachwytu udekorowanego pomieszczenia. Ściany pomalowane na blady róż, ciemno brązowe stoliki z białymi koronkowymi obrusikami, na których spoczywają serwetki, duży ciemny barek, za którym stała lekko uśmiechnięta blondynka około 25 lat.

–dzień dobry- powiedzieliśmy równo i zajęliśmy jeden ze stolików. Dziewczyna podeszła do nas podając mi menu. Spojrzałam na kartę.

-to tak, poproszę średnią latte oraz szarlotkę z lodami- złożyłam zamówienie.

 –dobrze, a dla ciebie to co zawsze?- chłopak uśmiechnął się do dziewczyny  i odpowiedział.

–tak- kobieta oddaliła się na swoje miejsce pracy.

–często tu przychodzę ze znajomymi z zespołu- zespół? A to ciekawe –często też przychodzimy tutaj grywać koncerty- pokazał ręką na sporych rozmiarów scenę –dzięki temu zarabiamy niemałe pieniądze, dobrze się przy tym bawiąc. Dwie korzyści w jednym- uśmiechnął się zadowolony –a ty? Masz jakieś zainteresowania?- spytał w tym samym momencie, kiedy kelnerka przyniosła nam nasze zamówienia.

–uwielbiam tańczyć- powiedziałam krótko  a chłopak spojrzał na mnie zaciekawionym wzorkiem.

 –serio? Długo tańczysz?- podniosłam wzrok przypominając sobie ile to już lat taniec jest moją pasją.

-odkąd umiem chodzić. Taniec był ze mną przez cały czas, ale przez moich rodziców robiłam to bardzo sporadycznie. Rodzice myśleli, że taniec jest dla mnie po prostu rozrywką, a ja odbierałam to jako dalszą przyszłość. Niestety jak dowiedzieli się o moich planach strasznie się pokłóciliśmy, no i tak jest do dzisiaj. Przez moje pasje nie dogaduję się z nimi, ciągle kłócimy się o byle błahostkę. Teraz, kiedy z bratem przeprowadziliśmy się do cioci i jej narzeczonego jest o wiele lepiej. Nikt mi nie dyktuje jak mam żyć i jestem im bardzo wdzięczna za to- uśmiechnęłam się smutno.

–kłótnie z rodzicami są najgorsze. Serio nie żałujesz tego, że oddalacie się od siebie?- spytał a ja zmarszczyłam czoło.

 –nie, nie jest mi przykro. Nigdy się jakoś specjalnie nami nie zajmowali, ale przez to nauczyliśmy się zaradności. Umiemy o siebie zadbać i nie potrzebujemy nikogo do pomocy. Niestety przez to, że jesteśmy niepełnoletni nie mogliśmy sami zamieszkać, a przez pracę rodziców, którzy musieli się przeprowadzić do Francji zamieszkaliśmy z ciocią i Tymonem. Ale tak jest lepiej, nikt nikomu niczego nie wypomina i każdy jest szczęśliwy- skończyłam swój monolog i upiłam łyk ciepłego napoju.

–do jakiej szkoły chodzisz?- chłopak zmienił temat na bardziej neutralny.

–do amour sucre- uniósł brwi do góry i uśmiechnął się.

–to się dobrze składa, bo ja taże tam chodzę- wymieniliśmy się szerokimi uśmiechami.

–profil?- spytałam modląc się w duchu, żeby także był na biol-chemie.

–human- mimowolnie skrzywiłam się, na co chłopak przybrał poważniejszą minę

–no nie mów mi, że idziesz do profilu bio-chemicznego- pokiwałam twierdząco głową –w sumie będzie mieć zabawnie mieć kogoś znajomego tam- wzruszył ramionami biorąc ogromny łyk kawy,  ja tylko patrzyłam na niego nie wiedząc, co powiedzieć.  –Ale to dobrze, może dzięki temu profile poprawią swoje relacje między sobą- mrugnął do mnie na co cicho zachichotałam. Rozmawialiśmy bardzo długo. Świetnie się z nim bawiłam, no ale niestety kiedyś musiało się to skończyć.

 –przepraszam, ale muszę się już zbierać- powiedziałam niechętnie.

–odprowadzę cię- powiedział chłopak wstając kierując się w stronę baru z zamiarem zapłacenia.

–ja zapłacę- powiedziałam wyprzedzając chłopaka.

–o nie ma mowy- podniósł mnie jakbym nic nie ważyła i przeniósł parę metrów dalej jak szmacianą lalkę.

 –nie pozwoliłbym zapłacić dziewczynie za siebie- skwitował szmaragdooki na co przewróciłam oczami. Wyszliśmy z lokalu kierując się w stronę mojego domu rozmawiając przy tym energicznie

–to tutaj- zatrzymałam się niechętnie –to do zobaczenia w poniedziałek- powiedziałam na co chłopak uśmiechnął się smutnie i podszedł do mnie bliżej unosząc mój podbródek i składając na moim policzku ciepły pocałunek. Wybałuszyłam oczy jak tylko mogłam i cała czerwona odsunęłam się od chłopaka.

–do zobaczenia- odpowiedział szatyn i ruszył przed siebie. Odprowadziłam chłopaka wzrokiem i stojąc cały czas bez ruchu analizowałam co właśnie się wydarzyło. Kentin mnie pocałował!  w policzek, ale i tak to zrobił. O mój Boże! Pisnęłam w duchu czując jak miejsce po pocałunku piecze niemiłosiernie. Otrząsnęłam się i wbiegłam do domu zdejmując buty udałam się do siebie.

–ciociu obudź mnie rano!- krzyknęłam do Any.

 –okey!- odpowiedziała krótko. Rzuciłam się na łóżko i zamknęłam oczy.

 –widziałem wszystko!- wparował do pokoju mój przygłupi brat.

–co widziałeś?- zapytałam go podnosząc się do pozycji siedzącej.

–całowaliście się!- Jezu oby ciocia tego nie usłyszała.

–cicho bądź!- skarciłam go  –to on mnie pocałował- blondyn uśmiechnął się promiennie –znaczy w policzek! Nie myśl sobie- szybko wyprostowałam sytuacje na co poczochrał mnie po głowie rozwalając mój kok.

–no już maluchu, cieszę się twoim szczęściem, ale wiedz, że jeśli ci coś zrobi to nie ręczę za siebie- powiedział przytulając mnie mocno.

 –dzięki- powiedziałam –dobra a teraz daj mi spać, bo jutro nasz dzień!- uśmiechnęłam się do niego ciepło.

 –nie wierzę, że tak się cieszysz- przewrócił słodko oczami –dobra, dobranoc księżniczko- pocałował mnie w policzek i skierował się do drzwi.

–dobranoc- powiedziałam wpełzając do łazienki. Umyta i przebrana w piżamo-ubranie rzuciłam się na łóżko odpływając w krainę Morfeusza. 

###

hej hej ^.^ witam w kolejnym rozdziale historii Jessici :D przepraszam, że rozdział jest krótszy i trochę nudny, ale w następnym obiecuję, że się poprawię ;) więc do następnego tygodnia :*

Episode 1

Promienie ciepłego kwietniowego słońca wpadały przez uchylone lekko firanki do mojego pomalowanego na niebiesko pokoju łaskocząc moją twarz. Odruchowo odwróciłam się na drugi bok, aby pospać jeszcze choć chwilę. Wtulona w dużą niebieską poduszkę usłyszałam dźwięk otwieranych drzwi 

-dzień dobry kochanie- ciocia weszła do pokoju i usiadła na materacu mojego łóżka, na którym spoczywała moja osoba 

–dzień dobry- odpowiedziałam zaspanym głosem 

–wstawaj, szkoda marnować taki piękny dzień na gniciu w łóżku do południa- klepnęła mnie w pupę.

-ale mi tu dobrze- nakryłam głowę kołdrą dając mojej opiekunce do zrozumienia, że nigdzie nie mam zamiaru dziś wychodzić 

–dobrze, sama tego chciałaś- skwitowała i wyszła. Trochę byłam zdziwiona, że tak szybko się poddała, ale to dla mnie lepiej. Uśmiechnięta zamknęłam oczy chcąc wrócić do krainy Morfeusza, jednak nie było mi to dane. Drzwi mojego pokoju kolejny raz zostały otwarte a przez nie wpadła moja ciocia Anastazja ściągając ze mnie cieplutką kołdrę 

–liczę do trzech, jeśli się nie zbierzesz nie chciałabym być na twoim miejscu- uśmiechnęła się złowieszczo 

–ale ciociuuuu jest soobootaa- jęcząc odwróciłam się na brzuch 

–raz- odliczała czekając na nie wiadomo co 

-dwa- przecież ona wie, że sobotę traktuję jak długą piątkową noc 

–trzy- w tym momencie stanęłam na równe nogi i to nie przez późniejsze wysłuchiwanie Any, nie nie, nic z tych rzeczy. To narzeczony mojej cioci wbił mi do pokoju z wiadrem wody wylewając całą zawartość na moje drobne ciałko 

–Tymon! I ty przeciwko mnie!?- nie spodziewałam się tego po nim 

–zbieraj się bo będzie powtórka- oboje śmiejąc się wyszli z pokoju zostawiając mnie sam na sam z mokrym łóżkiem.

Pokręciłam głową zdegustowana po czym podskoczyłam do dużej białej szafy i odsuwając lustrzane drzwi zastanawiałam się co na siebie włożyć. Westchnęłam głośno odwracając się w stronę okna, do którego podeszłam z zamiarem wpuszczeniu trochę świeżego powietrza do moich niebieskich czterech ścian. Wracając do szafy wyciągnęłam z niej krótkie miętowe spodenki i biały luźny crop top.  Biorąc jeszcze bieliznę zasunęłam szafę i skierowałam się do łazienki znajdującej się w moim pokoju. Przygotowane rzeczy położyłam na półce a przemoczone czarne bokserki i mokrą koszulkę z nadrukiem loga mojego ulubionego zespołu  Red Hot’ów, którą dostałam od brata z koncertu, na którym nie mogłam być z powodu choroby, rzuciłam na suszarkę. 

Umyłam sprawnie głowę i ciało  następnie dobrze je wycierając i owijając włosy w tak zwany turban. Ubrana zaczęłam wykonywać swój codzienny makijaż składający się z jasnego pudru dopasowanego do mojej bladej karnacji, cienkiej czarnej kreski na górnej powiece zrobionej eyeliner’em, wytuszowania rzęs czarną mascarą, podkreślenia brwi czarnym cieniem oraz lekkiego różu na policzkach. Po zrobieniu piętnastominutowego make up’u zdjęłam z głowy ręcznik rzucając go zaraz obok mokrej piżamy następnie sięgające pupy wyfarbowane na pastelowy róż włosy wysuszyłam, rozczesałam i wyprostowałam pozostawiając je rozpuszczone. 

Gotowa wyszłam z łazienki kierując swe kroki do wyjścia z pokoju uprzednio chwytając za iphona chowając go do tylnej kieszeni spodenek. Zeszłam po dębowych schodach znajdując się w salonie, w którym przeważały kolory ciemnej kawy i beżu. Przechodząc obok jasnej kanapy potknęłam się o róg kakaowego dywanu i wylądowałam twarzą na panelach salonu 

–dziecko! przecież patrz jak chodzisz- Ana wypadła z kuchni po usłyszeniu dźwięku zetknięcia mojego ciała z podłożem 

–nic ci nie jest?- zapytała z troską w głosie i strachem w dużych zielonych oczach –nie, nie, wszystko jest w porządku- uśmiechnęłam się upewniając rudowłosą kobietę, że na pewno nic sobie nie zrobiłam 

–co się stało?- zapytał z pełną buzią jedzenia Tymon przekraczający próg salonu i kiedy tylko zobaczył mnie zbierającą się z ziemi wyciągnął telefon i zrobił zdjęcie 

–wcale nie pomagasz- posłałam mu gniewne spojrzenie 

–wybacz księżniczko ale nie mogłem się powstrzymać- wybełkotał śmiejący się mężczyzna, który podniósł mnie, zaprowadził do biało- czarnej kuchni i posadził przy prostokątnym białym stole dając pod nos owsiankę z owocami 

–dzięki- powiedziałam sięgając po łyżkę 

–smacznego- powiedzieli równo opiekunowie zajmując się swoimi sprawami jakimi są mycie naczyń przez ciocię i czytanie gazety przez przyszłego jej męża 

–dziękuję- powtórzyłam pełną buzią pysznego jedzenia. 

Po skończonym posiłku umyłam miseczkę i łyżkę po czym wyszłam z kuchni. Przeszłam do kremowego przedpokoju wyciągając z białej szafki białe conversy 

–a gdzie to się maluch wybiera?- zapytał wujek Tymon z uniesioną lewą brwią 

–idę pozwiedzać okolicę- odparłam 

–okey, ale gdzie? i weź telefon bo chcę mieć z Tobą kontakt w razie czego jak się zgubisz- tknął mnie w żebro przez co mimowolnie się zgięłam 

–dobra dobra, idę pod szkołę i do parku- odpowiedziałam 

–weźmiesz psiaki?- wyłoniła się zza mężczyzny ciocia 

–ehh.. chyba nie mam innego wyjścia?- ciocia uśmiechnęła się do mnie –Ben! Ita!- zawołałam dwa owczarki szwajcarskie 

–kto chce na spacer?- zapytałam szczerząc się do nich a one tylko zawyły wesołe. Otworzyłam drzwi, wcześniej zabierając smycze. Zwierzaki wybiegły z domu jako pierwsze a za nimi dopiero ja. Skierowałam swe kroki w kierunku szkoły, do której miałam zaledwie dwadzieścia minut. Po tym czasie stałam przed czarną bramą kremowego liceum „amour sucre”, do której miałam uczęszczać już od poniedziałku jako nowa uczennica. Przez pracę moich rodziców razem z moim bratem musiałam przeprowadzić się do cioci i Tymka. przynajmniej teraz nikt z nikim się nie kłóci i wszyscy są szczęśliwi. Z rozmyśleń wyrwały mnie psiaki plątające się bez celu koło moich nóg. Spojrzałam jeszcze raz na szkołę i powolnym krokiem zmierzyłam w stronę parku. 

Będąc na miejscu zwierzaki ożywiały się biegnąc w stronę dużego czarnego psiaka. Usiadłam na ławce i patrzyłam jak moje potwory podskakują wokoło nowo poznanego towarzysza. Mimowolnie uśmiechnęłam się porównując je do małych dzieci, które dostały nową zabawkę. Wyciągnęłam mój telefon z kieszeni i spojrzałam na godzinę 

–osiemnasta?!- jęknęłam myśląc jak ten czas szybko leciał. Kurde! Przecież już za dwa dni szkoła! Nowa szkoła. Odruchowo przygryzłam dolną wargę na myśl o nowym miejscu i nowych osobach. Patrząc na bawiące się pupile odgoniłam złe myśli i uśmiechnęłam się lekko. W pewnym momencie jakiś czerwonowłosy typek podbiegł do nich i odciągnął swojego psa zapinając mu smycz. Zdziwiona podeszłam do swoich towarzyszy 

–czyje to kundle?!- warknął oschle rozglądając się dookoła 

–spokojnie tylko się bawiły- podeszłam do nich i pogłaskałam białą suczkę po głowie 

–bawiły?! Dzieciaku to nie pies do zabaw, rozszarpał by i ciebie i te twoje pieseczki- prychnęłam na słowa chłopaka

–yhm porównując wielkość twojego psa z moimi to są wyrównane szanse, więc lepiej to ty uważaj, bo to my mamy przewagę liczebną!- syknęłam w jego stronę 

–Kas co się dzieje?- poszedł do nas chłopak o białych włosach i pięknych dwukolorowych oczach, w których można by było utonąć 

–kto cię w ogóle puścił z nimi samą?!- nie zwracając na pięknookiego zmarszczył brwi skanując mnie wzrokiem na co zapiekły mnie policzki 

–jak widać sama sobie daję radę- odpowiedziałam marszcząc czoło 

–stary nie ma sensu się z nią sprzeczać, widzisz, że chce cię tylko wkurzyć jeszcze bardziej? A poza tym spieszymy się- chwycił szarookiego za ramię i pociągnął go do siebie. W czasie wykonywania tej czynności upuścił notatnik, którego nawet nie zauważył 

–jeszcze się policzymy- warknął czerwonowłosy i razem ze swoim kumplem i psem skierowali się w stronę wyjścia z parku. Podeszłam do notatnika podnosząc go i przyglądając mu się uważnie 

–hmm- mruknęłam 

–chodźcie dzieci do domu!- krzyknęłam do swoich psiaków i zaczęłam kierować się w stronę wyjścia dalej przyglądając się notesowi. Okładka notatnika była cała ze skóry, która po upływie czasu popękała w paru miejscach. Nie zamierzam go otwierać. Jeśli kiedyś spotkam białowłosego oddam mu jego własność. Zamyślona kolejny raz tego dnia wpadłam na kogoś i z hukiem wylądowaliśmy na ziemi 

–przepraszam- powiedziałam szybko i równie szybko wstałam 

–to ja przepraszam- chłopak o brązowych włosach i hipnotyzujących szmaragdowych oczach odparł wykonując tą samą czynność co ja 

–jestem Kentin- podał mi rękę 

–Jessica- uśmiechnęłam się ściskając jego dłoń   

–nie widziałem cię tu wcześniej- puściliśmy swoje ręce a on sięgnął po swoją deskę, na której jechał zanim się zderzyliśmy 

–to dlatego, że niedawno się tu przeprowadziłam- powiedziałam szybko. Wyjął telefon z kieszeni spodni 

–wiesz.. trochę się spieszę i muszę już iść, ale jakbyś dała mi swój numer to moglibyśmy się umówić na przykład na jutro?- zapytał uśmiechając się słodko. Wzięłam od niego srebrnego iphona i wystukałam dziewięcioliczbowy numer 

–mam nadzieję, że skorzystasz- puściłam mu oczko oddając mu telefon i wyminęłam go nie odwracając się już za siebie 

–chodźcie!- krzyknęłam do psiaków skanujących Kentina od początku naszego spotkania. Do domu wróciłam padnięta. Ściągając buty powlekłam się po schodach  do swojego pokoju 

–broń się!- krzyknął mój stuknięty brat trzymając w ręku kamerę 

–wal się, nie mam siły- popchnęłam go i skierowałam się do swojego pokoju 

–aaaa!- krzyknęłam kiedy mój braciak przerzucił mnie przez ramię i kierując się w stronę łazienki na korytarzu wrzucił mnie do pełnej lodowatej wody wanny 

–zwariowałeś?!- krzyknęłam zbulwersowana wychodząc z wanny i biegnąc za moim bliźniakiem, który śmiejąc się zaczął uciekać 

–ejejej co się tu dzieje?- wujek złapał mnie w pasie 

–dlaczego się wydzieracie na cały regulator? Dlaczego jesteś mokra? i dlaczego go gonisz?- przestałam się wyrywać 

–ten idiota wrzucił mnie do lodowatej wody!- krzyknęłam 

–jeszcze cię dopadnę! Ogolę ci brwi w nocy jak będziesz spał i już nie będziesz taki piękny!- warknęłam na co mój opiekun się zaśmiał 

–okey ja z nim pogadam a ty idź do pokoju się przebrać- poczochrał moje mokre włosy puszczając mnie i idąc w kierunku uciekiniera. Zrezygnowana poszłam do swoich czterech ścian kierując się do łazienki i sprawdzając stan stan mojej mokrej piżamy –sucha- uśmiechnęłam się do siebie. Umyta i przebrana w rzeczy do spania wyszłam z łazienki kierując się w stronę łóżka, które również już było suche. Odetchnęłam z ulgą wskakując na nie i zagrzebując się pod cieplutką kołdrę. Słysząc dźwięk mojego telefonu odblokowałam go z zamiarem sprawdzenia wiadomości.

*witaj Jess z tej strony Kentin, to jak z tym jutrem?*

*nie znam za bardzo okolicy, więc może spotkajmy się w parku koło fontanny o 13?*

*okey, pokażę ci pewne miejsce J*

*no to jesteśmy umówieni, tymczasem idę spać więc dobranoc :* *

*dobranoc księżniczko <3*

Zachichotałam robiąc się czerwona 

–i co tak się szczerzysz do tego telefonu?- zapytał mnie stojący w drzwiach mój stuknięty brat 

–bo mogę- przewrócił oczami na moją odpowiedź 

–typowy tekst kobiety- zaśmiał się blondyn na co pokazałam mu język 

–spoko, tylko żartuję- posłał mi słodki uśmieszek małego dziecka 

–ale tak swoją drogą wyszłaś całkiem znośnie na tym filmie- jego uśmiech zmienił się na bardziej cwany 

–aż tak cię to bawi?- spytałam przewracając oczami 

–noo! I to jak! Niedługo będziesz gwiazdą, jak wrzucę to do neta- klasnął w dłonie 

–chyba cię coś boli chłopczyku- zrobiłam wielkie oczy na brata, który byłby zdolny do czegoś takiego 

–okey, tym razem ci odpuszczę. Ale ja będziesz niegrzeczna to wiedz, że mam haka na ciebie- posłał mi całusa na co zmarszczyłam brwi 

–yhm, a teraz się wynoś bo chcę spać- pokazałam palcem na drzwi. Chłopak zaśmiał się i z krótkim dobranoc wyszedł. Nastawiając budzik na 9.30 położyłam go na półce koło łóżka po czym opadłam głową na poduszki i zasnęłam.

 ###

hej hej, właśnie zawitał pierwszy rozdział ^.^ mam nadzieję, że nie znudzicie się szybko :D pozdrawiam i do następnego rozdziału <3!

Witam!

Witam wszystkich! cieszę się, że wpadliście na mojego bloga ^.^ Mam nadzieję, że spodoba wam się opowiadanie, które dla was piszę. Aktualnie jest to fanfiction o grze "słodki flirt", ale mam jeszcze parę pomysłów na inne opowiadania, więc cierpliwości ;) Mam też wielką nadzieję, że będziecie komentować moją pracę i zdaję sobie sprawę, że początki są zawsze trudne i trzeba włożyć dużo pracy, żeby zasłużyć na nagrodę. tak więc nie zwlekając zabieram się za pisanie :D